
MOLLOSCUM CONTAGIOSUM (GÖBEKLİ SİĞİL)
Molloscum Contagiosum (MC), pox grubu virüsler (Mulluscipoxvirus ) tarafından (MCV) oluşturulur. Deride iyi huylu küçük kabartılar yapar. Bulaşıcı bir hastalıktır. Derinin sadece yüzeyel tabakalarında yerleşir. Enfeksiyonun bulaşmasından yaklaşık 1-3 ay sonra kabartılar oluşur. Genellikle cinsel temas veya yakın cilt teması ile bulaşır.Epidemiyoloji
MC tüm dünyada görülebilen bir hastalıktır. Ancak en çok Zaire ve Papua Yeni Gine gibi bölgelerde görülür. En çok çocuklarda görülür, ancak her yaşta görülmesi mümkün olan bir hastalıktır. Cilt teması ile küçük yaralanmalardan veya indirekt olarak bulaşabilir. Gençlerde genellikle cinsel yolla bulaşır. Amerika Birleşik Devletlerinde özellikle 1980 lerden sonra AIDS yaygınlaşması ile bu hastalarda ciddi MC enfeksiyonları rapor edilmektedir. Virusün 3 tipi mevcuttur: MCV I, MCV II, ve MCVIII. MCV I en çok rastlanan tipidir.Bulgular:
Deriyle aynı renkte veya pembe, 1-5 mm arasında kubbe şeklinde, ortası hafif çukur parlak kabartılar olarak görülür. Karın, kasıklar ve yüzde gruplar halinde bulunur. Deriden deriye temasla veya kişinin kendi kendine bulaştırmasıyla yayılır.Kolay infekte olur, bilinçsiz sıkmaya/patlatmaya çalışmakla etrafına bulaşabilir. Lezyonlar enfekte (bakteriel, sekonder enfeksiyon) değilse ağrılı değildir. Bazen hafif kaşıntı olabilir. Deri içine doğru patlarsa kistleşebilir. Dikkatli bir şekilde sıkıldığında orta kısmından virus materyali içeren yumuşak bir çekirdek çıkar. Bu derideki lezyonun kaybolmasını sağlayabilir.BULAŞMA
Kişiden kişiye yakın temasla bulaşır. Cinsel ilişki en sık bulaşma yollarındandır. Daha nadiren havlu, bornoz gibi ortak kullanılabilecek giysiler veya havuz, küvet, solarium, tuvalet gibi ortak kullanılan mekanlar vasıtası ile de bulaşma olabilir. Çocuklara daha kolay bulaşır. Bunun nedeni viruse karşı bağışıklık mekanizmasının daha az gelişmiş olmasıdır. Gene bağışık sistemi zayıf kişilerde (organ nakli, kemoterapi, HIV pozitif, anemi vs) daha kolay bulaşır. Kişinin kendi kendine bulaştırması da (otoinokülasyon) mümkündür. Bu nedenle lezyonu olan kişilerin banyo ve tuvalet kullanımı sonrasında ellerini iyice yıkamaları çok önemlidir.Teşhis
Siğile benzer küçük kabartıların görünüşleri çok tipiktir. Teşhis hekimin lezyonları görmesi ile konulur. Ayrıca test yapmaya gerek yoktur.Tedavi
Lezyonlar, çoğu zaman 6 ay – 2 yıllık içerisinde kendiliğinden iyileşir. Ancak bağışıklık sistemi zayıf olanlarda daha uzun sürebilir veya yaygınlaşabilir. Ayrıca lezyonu uzun süre kişilerin taşıması bulaştırıcılık süresini de uzatacağından aktif tedavi tavsiye olunur. Bu nedenle:- Hastanın bağışıklık sistemi incelenmeli, sorun varsa düzeltilmelidir. Beslenme, istirahat durumu düzenlenmeli ve anemi, bağışıklık sistemini etkileyen diğer hastalıklar taranmalıdır.
- Bakteriel infeksiyon varsa antibiyotik verilebilir.
- Kistleşme varsa lezyon, total olarak çıkarılır veya koterize edilir.
- Mevcut lezyonlar tahrip edilir. Bunun için küretle kazıma, krioterapi (sıvı nitrojen ile dondurulma), elektrik akımı (koterizasyon) veya asitli solusyon kullanılır.
- İmiquimad %5 krem sürülebilir
- Tedaviye dirençli vakalarda antiviral ilaçlar (ritonavir, cidofovir) veya interferon yararlı olabilir.
- Hastalığın bulaşıcı olduğu unutulmamalıdır. Hastanın kendisine ve yakınlarına korunma tedbirleri öğretilmeli ve diğer hastalar da tedaviye çağırılmalıdır.